Ο Τεχνικός Διευθυντής των ομάδων μας Βασίλης Παπαδάκης, λίγο μετά την ανανέωση της συνεργασίας του, έδωσε συνέντευξη στη σελίδα μας, στην οποία υπογραμμίζει την επιτυχία των Α' ομάδων (Πανακρωτηριακού και ΕΘΚ), την συνεχή βελτίωση των νεαρών αθλητών της ακαδημίας και τους μελλοντικούς στόχους για το ποδοσφαιρικό Ακρωτήρι.  Αναλυτικά ανέφερε τα εξής:

Ποιες είναι οι πρώτες σκέψεις σου για την  ανανέωση  της συνεργασίας , για μια ακόμη χρονιά;

Έχω ήδη 9 χρόνια στο Ακρωτήρι συνολικά, χωρισμένα σε 2 θητείες, αφού ήρθα στην ομάδα το 2012 και με εξαίρεση τη χρονιά 2016-17 που ήμουν στην Παλαιόχωρα, κάθε απόγευμα, όλα αυτά τα χρόνια, βρίσκομαι στο γήπεδο Καθιανών! Μια καθημερινότητα γεμάτη με όμορφες στιγμές, επιτυχίες, διακρίσεις, δημιουργία αλλά και δύσκολες καταστάσεις, με προβλήματα και λύπες, που ευτυχώς ήταν λιγότερες. Υπάρχει πλέον δέσιμο με πρόσωπα και καταστάσεις, υπάρχει αγάπη και ενδιαφέρον για όλο το οικοδόμημα και κυρίως για τα παιδιά που βλέπω να μεγαλώνουν και να εξελίσσονται! Αυτός ήταν και ο κύριος λόγος που πριν 2 χρόνια, σε μια πολύ δύσκολη στιγμή για όλους μας, αποφάσισα να παραμείνω και να στηρίξω όλο αυτό που είχε δημιουργηθεί. Τα καταφέραμε και από τη στιγμή που οι συνθήκες επιτρέπουν την εξέλιξη και νοιώθω πως μπορώ να είμαι δημιουργικός, η απόφαση ήταν εύκολη.

Ποια είναι η αποτίμηση για τη χρονιά που ολοκληρώνεται σε λίγες μέρες;

Η σεζόν που έκλεισε -και ουσιαστικά η πρώτη ολοκληρωμένη από τη στιγμή της μετάβασης στις νέες συνθήκες-, κρίνεται απόλυτα επιτυχημένη. Το μοντέλο να στηρίξουμε 2 αντρικές ομάδες με μηδενικό μπάτζετ και δικούς μας στην συντριπτική πλειοψηφία ποδοσφαιριστές, αλλά  και να κρατήσουμε το επίπεδο των ακαδημιών υψηλό, επενδύοντας στη δουλειά των προηγούμενων ετών, αποδείχτηκε ρεαλιστικό και σωστή επιλογή.

Ο Πανακρωτηριακός είχε μια εξαιρετική πορεία στην Α’ κατηγορία , ενώ και η ΕΘΚ στην Β΄ κατηγορία, σώθηκε πολύ εύκολα. Και οι δύο ομάδες αγωνιστικά στηρίχτηκαν στο ίδιο μοτίβο: Μια συλλογική προσπάθεια με ποδοσφαιριστές νεαρούς, καλούς χαρακτήρες, προπονητές αξιόλογους που πίστεψαν το πλάνο και δούλεψαν γι αυτό και τα μέλη της Διοίκησης, που υπερέβαλαν εαυτούς, σε κόπο και χρόνο.

Οι ακαδημίες μας από την άλλη, αποδεικνύονται και η μεγάλη μας δύναμη, αφού τροφοδότησαν με επιτυχία τις πρώτες ομάδες και παράλληλα στοχεύοντας πάντα στα «Μαθήματα Ζωής», κατάφεραν να κρατήσουν υψηλό το επίπεδο δουλειάς. Αυτό οφείλεται στους προπονητές μας κυρίως, που εφαρμόζουν απόλυτα το  πλάνο που στοχεύει  στην ατομική  βελτίωση κάθε παιδιού, γιατί για μας όλα τα παιδιά μπορούν να αθληθούν, να βελτιωθούν, να περάσουν καλά και να αποκτήσουν σημαντικά βιώματα μέσα από το ποδόσφαιρο. Ο πρόσφατος τελικός των Κ14, πιστοποίησε πως μπορούμε να έχουμε ένα διαφορετικό αναπτυξιακό ποδόσφαιρο, να είμαστε όλοι «γεμάτοι» και νικητές και αυτό με χαροποίησε ιδιαίτερα.

Εκτός από το αγωνιστικό μέρος, το Διοικητικό ήταν επίσης ένα μεγάλο στοίχημα, που κερδήθηκε πολύ δύσκολα, χάρη στη δουλειά, το μεράκι και την αγάπη μερικών ανθρώπων, με προεξάρχοντες τον πρόεδρο Νίκο Ροζάκη και τον Σταύρο Χριστοφή, αυτοί οι 2 είναι η αιτία που υπάρχουν ακόμα οι ομάδες και οι ακαδημίες! Κοντά σε αυτούς ο αγαπημένος μικρών και μεγάλων Αλέκος Γεωργαλάκης, ο Δημήτρης Παπαπαναγιώτου, η Έλια Κοπανάκη, ο Δημήτρης Διαμαντάκης, ο Μιχάλης Κελάκης  και αρκετοί γονείς έβαλαν πλάτη σε μια πολύ αξιόλογη συλλογική προσπάθεια. Προσωπικά τους ευχαριστώ όλους!

Ποιοι είναι οι στόχοι της επόμενης χρονιάς;

Για την επόμενη χρονιά, πατώντας στην δύναμη και την πίστη που φέτος κερδίσαμε, σαφώς και είναι  στόχος η βελτίωση σε κάθε τομέα. Θα έλεγα ιεραρχικά, το πρώτο ζητούμενο και κατά τη γνώμη μου το δυσκολότερο, είναι η καλύτερη διοικητική οργάνωση. Είναι απαραίτητο και ελπίζω να βρεθούν λύσεις σε αυτό. Σίγουρα, είχαμε στο παρελθόν μια εξαιρετική δυναμική και οργάνωση, με την εμπλοκή του Μανώλη Σβουράκη και της ΜΟΒΙΑΚ στη διοίκηση των ομάδων μας. Η αλήθεια είναι πως  αυτή η συνύπαρξη, έφερε σπουδαία αποτελέσματα στο ποδοσφαιρικό Ακρωτήρι που ακόμα και τώρα απολαμβάνουμε και εκμεταλλεύονται  τα παιδιά των ακαδημιών μας. 

Σε αυτό το σημείο το ευχαριστώ μου προς τον Μανώλη Σβουράκη, είναι το λιγότερο  που μπορώ να κάνω και αυτός ήταν και ο κύριος λόγος που χάρηκα, που το αφιερωμένο στον αείμνηστο πατέρα του, κύπελλο του πρωταθλήματος των  Κ14 έμεινε στα Καθιανά, στα αποδυτήρια των ακαδημιών που ο ίδιος δημιούργησε!   Είναι σημαντικό πως η εταιρεία επιστρέφει σαν χορηγός τη νέα χρονιά και αυτό θα είναι μια μεγάλη ανάσα για όλους στην διοίκηση, ενώ σίγουρα θα δώσει ώθηση σε όλο το οικοδόμημα.

Καλώ σε αυτό το σημείο κι άλλους γονείς να έρθουν πιο κοντά στην ομάδα, αξίζει πραγματικά να γίνει μια πιο συλλογική προσπάθεια διοικητικά προς όφελος των παιδιών και της κοινωνίας μας.

Σημαντικό και τοποθετώντας το δεύτερο σε ιεράρχηση, είναι να εξελίξουμε και να εμπλουτίσουμε την προπονητική μας ομάδα, αλλά και να βελτιώσουμε ακόμα περισσότερο την υλικοτεχνική μας υποδομή.  Συμπεριλαμβάνω σε αυτό την αντικατάσταση του χλοοτάπητα του γηπέδου μας, καθώς είναι απαραίτητη σε ένα γήπεδο που αθλούνται καθημερινά εκατοντάδες μικροί και μεγαλύτεροι αθλητές.

Σε ότι αφορά το αγωνιστικό μέρος, ο Πανακρωτηριακός θα προσπαθήσουμε με τις κατάλληλες κινήσεις, να βελτιώσει την δυναμική και το παιχνίδι του, για να είναι μια ομάδα που θα μπορεί παίζοντας καλό ποδόσφαιρο, να διακρίνεται στην Α’ κατηγορία και να ξαναγίνει τα επόμενα χρόνια πρωταγωνιστής, χωρίς να απαιτούνται μεταγραφές, δίνοντας κίνητρο στα παιδιά της ακαδημίας του.

Η ΕΘΚ, με βάση και το ρόλο της,  σίγουρα  θέλουμε να έχει μια καλή παρουσία στην Β΄ κατηγορία αλλά κυρίως θα στοχεύει  να προετοιμάσει και να εξελίξει τους μικρούς ποδοσφαιριστές,  που φεύγουν από τις ακαδημίες. Φέτος θα υποδεχτεί τα 2006 και περιμένουμε αρκετά από αυτά τα παιδιά. 

Σε ότι έχει να κάνει με τις ακαδημίες μας, αν και  θεωρώ ότι πλέον είμαστε πολύ παραγωγικοί και σε ποδοσφαιριστές και σε σωστές συμπεριφορές, θα προσπαθούμε συνεχώς να βελτιώνουμε όσα προσφέρουμε στα παιδιά. Σίγουρα και λόγω προσωπικής θεώρησης, αφού έχω την ευθύνη για  τη φιλοσοφία, το σχεδιασμό και τον τρόπο λειτουργίας, πάντα θα με ενδιαφέρει να δημιουργούμε πρώτα σωστούς ανθρώπους και μετά καλούς αθλητές. Και βέβαια, αν μπορούμε να βοηθήσουμε ένα παιδί με ικανότητες και στόχους, προφανώς θα το προσπαθήσουμε, δίνοντας τον καλύτερο μας εαυτό. Εμείς ανοίγουμε δρόμους στα παιδιά, τους δίνουμε ώθηση και τα καμαρώνουμε όταν ανοίγουν τα φτερά τους.

Ωστόσο, με λυπεί  αφάνταστα που στη χώρα μας οι γονείς, οι προπονητές, οι ακαδημίες, αλλά και η πολιτεία και η εκπαίδευση, δε μπορούν να αλλάξουν επί σειρά ετών, όλη αυτή την ασχήμια του χουλιγκανισμού, της βίας, των παραβατικών συμπεριφορών. Με λυπεί που δεν βάζουμε ένα στόχο, μέσα από τα παιδιά να αλλάξουμε όλοι μαζί, με σχέδιο και υπομονή την κοινωνία μας, αλλά δημιουργούμε συνεχώς λάθος πρότυπα και παρακολουθούμε απαθείς όσα συμβαίνουν. Προπονώντας παιδιά, τι άραγε αξίζει να διδάξεις;

Είσαι συγγραφέας με ιδιαίτερη επιτυχία βιβλίων προπονητικής ποδοσφαίρου. Πρόσφατα μάλιστα κυκλοφόρησε το νέο σου  βιβλίο «Προπονώντας τις μονομαχίες». Μίλησέ μας λίγο γι' αυτή σου την δραστηριότητα.

Τα βιβλία είναι μια μορφή επικοινωνίας και διαλόγου. Αρθρογραφώ από το 2008 στο διαδίκτυο, οπότε δεν ήταν τόσο δύσκολο να αποφασίσω να μεταφέρω τις σκέψεις και τις ιδέες μου σε βιβλία προπονητικής. Σαν άνθρωπος μου αρέσει να μοιράζομαι και να συζητώ ιδέες, γνώσεις, εμπειρίες, να εξελίσσομαι, να βρίσκω κίνητρα και νέους δρόμους  για να είμαι δημιουργικός.

Το πρώτο μου βιβλίο «Pre-season Soccer Training» (αν και κυκλοφόρησε 2ο) που εκδόθηκε στην Αγγλία είχε σαν περιεχόμενο την προετοιμασία της Παλαιόχωρας, την χρονιά που κατακτήσαμε το πρωτάθλημα. Ακολούθησε το «Προπόνηση θέσης» που αναφέρεται σε ένα τομέα που πάντα μου άρεσε, να προπονώ εξειδικευμένα και να βελτιώνω ατομικά τους ποδοσφαιριστές μου, παράλληλα με την ομαδική-τακτική προπόνηση.

Το «Προπονώντας παιδιά»,  είναι ένα επίσης βιωματικό βιβλίο, που περιέχει ασκήσεις και τρόπο δουλειάς, με βάση  όσα έχω «διδαχθεί» από τα ίδια τα παιδιά και εφαρμόζονται στις ακαδημίες μας εδώ και χρόνια.

Το τελευταίο που μόλις κυκλοφόρησε, και έχει τίτλο  «Οι Μονομαχίες  στο ποδόσφαιρο» είναι η συνέχεια ουσιαστικά των 2 προηγούμενων, καθώς το 1vs1 είναι σπουδαία παράμετρος  προπόνησης τόσο για την εξέλιξη ενός μικρού αθλητή, όσο και για την επιτυχία κάθε μεγαλύτερου ποδοσφαιριστή, στη θέση που αγωνίζεται και βέβαια παίζει σπουδαίο ρόλο στην τακτική αποτελεσματικότητα μιας ομάδας. Η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα να έχουν τόσο μεγάλη  αποδοχή τα βιβλία μου και θεωρώ πως αυτό οφείλεται κυρίως στο ότι είναι βιωματικά. Η ανταπόκριση και το ενδιαφέρον των προπονητών σίγουρα ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για μένα και καθιστούν την  συγγραφή  ένα όμορφο ταξίδι, που ελπίζω να μπορώ να το συνεχίσω.

Πως βλέπεις γενικότερα το χανιώτικο ποδόσφαιρο;

Αναπολώ τα χρόνια της Super League σίγουρα. Εύχομαι και  πιστεύω  σύντομα η προσπάθεια της ΠΑΕ Χανιά και του κ. Ροκάκη, να μας ξαναδώσουν αυτή την χαρά. Δυστυχώς η δομή των κατηγοριών πλέον αλλάζει το χάρτη και καθιστά πολύ πιο δύσκολο, το να ανέβει μια ομάδα κατηγορία και να βγει εκτός νομού.  Σε ότι αφορά το επίπεδο στο νομό, αρχικά θα ήθελα να τονίσω πως και ταλέντο υπάρχει και δουλειά γίνεται από τους προπονητές στις αναπτυξιακές ηλικίες. Το πιστοποιούν τα αποτελέσματα. Από κει και πέρα, χρειάζεται εμπιστοσύνη και χώρος για τα παιδιά αυτά, κάτι το οποίο μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει εφικτό. Θέλω να πιστεύω, πως με την συνεχιζόμενη καλή πορεία των μεικτών ομάδων μας, την εξαιρετική χρονιά της Κ19 της ΠΑΕ Χανιά και την συλλογική  προσπάθεια που έχουμε ξεκινήσει με το Δίκτυο Ακαδημιών, θα έχουμε τα επόμενα χρόνια Χανιώτες  ποδοσφαιριστές στην ΠΑΕ Χανιά αλλά και σε άλλες επαγγελματικές ομάδες.

Ποιοι είναι οι προσωπικοί σου στόχοι σαν προπονητής;

Αν και έχω σχεδόν 20 χρόνια σαν διπλωματούχος προπονητής (από το 2003), δεν έχω αλλάξει πολλές ομάδες και αυτό το θεωρώ πολύ σημαντικό. Μου αρέσει να δημιουργώ και να εξελίσσομαι μαζί με την ομάδα που βρίσκομαι. Αυτή τη στιγμή το Ακρωτήρι καλύπτει αυτά που επιζητώ σαν προπονητής, αφού η οργάνωση και  η καθοδήγηση των ομάδων, η εκπαίδευση των προπονητών και των παιδιών είναι σίγουρα κάτι που με γεμίζει. Όσο αυτό μπορώ να το κρατώ σε τροχιά ανάπτυξης, θα είμαι ευχαριστημένος. Οι προσωπικοί μου στόχοι είναι, όπως είπα και πιο πάνω να εξελίσσομαι, να βρίσκω κίνητρα και νέους δρόμους  για να είμαι δημιουργικός. Αυτό δεν έχει να κάνει με ομάδες, κατηγορίες και επίπεδο. Έχει να κάνει με προκλήσεις.