Οι Ακαδημίες Ποδοσφαίρου Ακρωτηρίου (Πανακρωτηριακός, ΕΘΚ και Λέοντες) ευχαριστούν θερμά τον ιατρό Κωνσταντίνο Μπουζάκη για την άψογη συνεργασία που είχαν μαζί του τα τελευταία τέσσερα χρόνια και η οποία δεν μπορεί να συνεχιστεί λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεών του για τις οποίες μετακομίζει στην Αθήνα. Στην ανακοίνωσή του, ο αγαπητός σε όλους μας Κώστας αναφέρει τα ακόλουθα :

"Μετά από τέσσερις χρονιές, με πολλές χαρές και πολλές όμορφες αναμνήσεις ολοκληρώνεται αισίως η συνεργασία μου με τις Ακαδημίες Ποδοσφαίρου του Ακρωτηρίου, λόγω της επανόδου μου στην Αθήνα για επαγγελματικούς λόγους. Αυτά που κρατώ από τις χρονιές αυτές είναι πολλά.

Κρατώ τον όμορφο ουρανό του γηπέδου, τις μέρες με ήλιο, με βροχή, με αέρα, και τις λίγες με χιόνι, και πάλι με ήλιο.

Τον Αλέξανδρο Γεωργαλάκη που φροντίζει επιμελώς καθημερινά το γήπεδο και όλους μας.

Τους προπονητές, τον Γιώργο Παϊζάκη πιο παλιά, που τώρα καταδύεται συνεχώς στα νερά του νησιού. Τον Γιώργο Λιανιδάκη που τον συναντούσα συχνά και στις Πίτσες Μπλε. Τον Λευτέρη Μανουσάκη, μπέτι με μπέτι. Τον Νώντα Μπερεδάκη που με προσέγγιζε με τον τρόπο του. Τον Αλέξανδρο Τσιπιανίτη που συζητούσαμε για θέματα πολλά. Τον Στέφανο Βασιλομιχελάκη με το χιούμορ του και το εκρηκτικό του αγωνιστικό στυλ. Τον μικρό Βασίλη Παπαδάκη με την αγάπη του για τα πιτσιρίκια. Τον Κώστα Κολοκοτρώνη με τη βροντερή φωνή που δεν του είπα πόσο με προβλημάτιζε όταν ήταν μια περίοδο θυμωμένος. Τον Μάρκο Λιονάκη που μου έλεγε ότι "πονάει η ψυχή του" και τον Βόλακα στο πιο όμορφο και δύσκολο τμήμα της Ακαδημίας, τα εισαγωγής. Τον Γιώργο Ντενεκετζή, παλιό και σταθερό στο Ακρωτήρι. Τον Ευθύμη Πολυτίδη με τις καινοτόμες δράσεις, και τον Μίμη Μουσουράκη που μας συνέδεσαν όμορφες και δύσκολες στιγμές. Τον Σταύρο στην Γραμματεία και φυσικά τον Βασίλη Παπαδάκη στην Τεχνική Διεύθυνση που σχεδιάσαμε και υλοποιήσαμε όμορφες δράσεις μέσα σε μια άψογη συνεργασία όλα αυτά τα χρόνια. Που ανταλλάξαμε ποιήματα και βραβεία μέσα σε αμοιβαία εκτίμηση.

Την επαφή με τους παίκτες της μεγάλης ομάδας που προσπάθησα όσο μπορούσα να τους φροντίσω στη διάρκεια των αγώνων. Την πειθαρχία τους, τον "τσαμπουκά" τους, τις αγωνιστικές τους δεξιότητες, τη σκληρή δουλειά, τους στόχους και το τσαγανό τους στις τόσες μάχες που έδωσαν και τόσο συχνά βγήκαν νικητές.

Κρατώ από αυτά τα χρόνια τις όμορφες στιγμές με τους γονείς, τις συζητήσεις μέσα στο κρύο και τη βροχή, τα καλά τους λόγια και την εκτίμηση που μου εξέφρασαν οι περισσότεροι αλλά και την ειλικρινή σχεδόν αγάπη που μου έδειξαν κάποιοι.

Τα κλάματα των μικρών αθλητών που γίνονταν γρήγορα χαμόγελα με έναν καλό λόγο και λίγες ήρεμες αναπνοές. Κρατώ τον πιο δύσκολο τραυματισμό αυτό του Μανώλη που δόξα τω Θεό πήγε καλά. Κρατώ τους ελάχιστους σοβαρούς τραυματισμούς που είχαμε αυτά τα χρόνια και όλες τις περιπτώσεις που πήγαν ομαλά και υπέροχα χάρη στην προετοιμασία μας και την προσφορά από τη Διοίκηση σε οτιδήποτε είχα ιατρικώς και γενικά ανάγκη.

Το ήθος, την καλοσύνη και τη σοβαρότητα του Προέδρου, του κυρίου και της κυρίας Σβουράκη που με σιωπηλή και ουσιαστική αξιοπρέπεια χτίζουν με όλους τους συνεργάτες τους αυτές τις Ακαδημίες.

Τις σύντομες αλλά όμορφες σχέσεις που χτίσαμε με τους μικρούς αθλητές όλα αυτά τα χρόνια, που για λίγο "μεγαλώσαμε" μαζί, που για λίγο "ζήσαμε" μαζί. Και ιδιαίτερα τους αθλητές που μου άνοιξαν την καρδιά τους, που με έβαλαν στην καρδιά τους με τον τρόπο τους.

Τα όμορφα απογεύματα, ήταν τόσα πολλά.

Μου λείπει το Ακρωτήρι. Σας Ευχαριστώ".

Φίλε Κώστα σε ευχαριστούμε για την προσφορά σου!

Καλή συνέχεια σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο και να γνωρίζεις πως η πόρτα του γηπέδου Καθιανών θα είναι πάντα ανοικτή για σένα!

• Προηγούμενο
• Επόμενο