Με μια εφ' όλης της ύλης συνέντευξη του Βαγγέλη Ανδρεαδάκη, προπονητή σε 2 τμήματα της Ακαδημίας μας (Νέοι Ε.Θ.Κ. και Προπαίδες 2004 Πανακρωτηριακού) και Γενικού Αρχηγού της 1ης ομάδας, ξεκινάμε σήμερα μια ουσιαστικά καινούρια προσπάθεια στη σελίδα της ομάδα μας. Στόχος να δώσουμε βήμα και λόγο στους δικούς μας ανθρώπους, προπονητές, αθλητές, μέλη του Δ.Σ, αλλά και απλούς φιλάθλους της ομάδας μας να καταθέσουν τις σκέψεις, τις θέσεις και τις απόψεις του για το ποδοσφαιρικό Ακρωτήρι. Καλή Αρχή!

Το κομμάτι Ακαδημία

Κάθε ομάδα που θέλει να έχει μέλλον πρέπει να ρίχνει το βάρος και στην Ακαδημία. Είναι κάτι που το ασπάζεστε στον Πανακρωτηριακό;
Θα συμφωνήσω ότι εάν μία ομάδα δεν δώσει το βάρος της στην υποδομή της δεν μπορεί να έχει και μέλλον. Τα δυόμιση χρόνια που βρίσκομαι εγώ στον Πανακρωτηριακό σε αυτό το κομμάτι έχει υπάρξει πολύ μεγάλη εξέλιξη και πρόοδος και δεν είναι τυχαίο ότι τη χρονιά που διανύουμε έχουν έρθει περίπου 100 καινούργια παιδιά. Είναι πολύ σημαντικό λοιπόν αυτό το κομμάτι και νομίζω ότι σε αυτό έχει συμβάλλει πάρα πολύ η παρουσία της ΜΟΒΙΑΚ και του Μανόλη Σβουράκη, αλλά είναι πολύ σημαντική επίσης η παρουσία του Βασίλη Παπαδάκη ως τεχνικού διευθυντή. Ακόμα η επιλογή των προπονητών είναι ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο για την Ακαδημία μας, γιατί όλα τα παιδιά που είναι αυτή τη στιγμή στην Ακαδημία είναι διπλωματούχοι προπονητές. Πολύ σημαντικό κεφάλαιο επίσης είναι οι εγκαταστάσεις, γιατί έχει υπάρξει πολύ μεγάλη βελτίωση στο γήπεδο του Πανακρωτηριακού στα Καθιανά, αλλά και η υλικοτεχνική υποδομή για να μπορείς να δουλέψεις και να εργαστείς με τα παιδιά και νομίζω ότι μετά από πολλά χρόνια το γεγονός ότι έχουμε δύο τμήματα κι έτσι όπως είναι τα πράγματα θα έχουμε και τρίτο από την επόμενη χρονιά λέει πάρα πολλά.

Τι έπαιξε μεγαλύτερο ρόλο για αυτή την πρόοδο στο κομμάτι της Ακαδημίας. Έπαιξε η συνεργασία με την Λίβερπουλ ή και το γεγονός ότι η νέα διοίκηση είδε ακόμα πιο ζεστά το κομμάτι των τμημάτων υποδομής;
Νομίζω ότι έχει να κάνει με αυτό. Η παρουσία της ΜΟΒΙΑΚ και του Μανόλη Σβουράκη στο να επενδύσουμε στα παιδιά του Ακρωτηρίου είναι αυτό που έδωσε το κίνητρο και επίσης κακά τα ψέματα μας βοήθησε πάρα πολύ και η συνεργασία με την Λίβερπουλ. Ήταν ένα οικονομικό βάρος που όλο το ανέλαβε η ΜΟΒΙΑΚ, γιατί σαν Πανακρωτηριακός δεν μπορούσαμε. Είναι καλό να το μάθει ο κόσμος αυτό, γιατί πολλοί άνθρωποι δεν το γνωρίζουν. Οπότε νομίζω ότι η σκέψη της διοίκησης να επενδύσει στο κεφάλαιο αυτό, η συνεργασία με τη Λίβερπουλ επίσης, το γεγονός ότι είμαστε μία πολύ μεγάλη γεωγραφική περιοχή που είχε μείνει αναξιοποίητη και το γεγονός ότι ο κόσμος είδε ότι γίνεται κάτι σημαντικό και σπουδαίο στην Ακαδημία του Πανακρωτηριακού, όλα αυτά βοήθησαν στο να έχουμε αυτή την εξέλιξη και την πρόοδο.

Τι θα έλεγες σε έναν γονέα ώστε να τον πείσεις να φέρει το παιδί του στην Ακαδημία του Πανακρωτηριακού;
Νομίζω ότι είναι το σύνθημα της ομάδας μας αυτό που μπορεί να δώσει την απάντηση «Μαθήματα ζωής μέσα από το ποδόσφαιρο». Αυτή τη στιγμή ο Πανακρωτηριακός κάνει ένα πολύ μεγάλο κοινωνικό έργο στο Ακρωτήρι, γιατί συνδυάζει το να μάθω μέσα από το παιχνίδι και μέσα από την συμμετοχή. Δηλαδή δεν είναι αυτοσκοπός η νίκη. Θέλουμε να συμμετέχουν όλα τα παιδιά σε αυτό που λέμε παιχνίδι-ποδόσφαιρο και νομίζω ότι αυτό που έχει εκτιμήσει ο κόσμος και φέρνει τα παιδιά του στον Πανακρωτηριακό είναι αυτό, ότι βλέπει μία ομάδα που έχει μία φιλοσοφία και μέσα από αυτήν πορεύεται. Διαφορετικά νομίζω ότι δεν θα είχαν γίνει μέσα σε ένα χρόνο 100 τα παιδιά που θα έρχονταν στην Ακαδημία του Πανακρωτηριακού και πλέον περάσαμε τα 200 συνολικά! Δεν νομίζω σε επίπεδο Κρήτης να έχει κάποια άλλη Ακαδημία τόσο μεγάλη προσέλευση νέων εγγραφών, σε 1 έτος... Αυτό που αξίζει για να φέρει ένας άνθρωπος το παιδί του στον Πανακρωτηριακό είναι η αγάπη, ένα άλλο πολύ σημαντικό στοιχείο, το παιχνίδι και η συμμετοχή. Είναι πολύ σημαντικά πράγματα. Άξιο αναφοράς για την Ακαδημία μας είναι το γεγονός ότι διαθέτει επτά διπλωματούχους προπονητές, προπονητή τερματοφυλάκων, για πρώτη φορά από πέρσι, η παρουσία του γιατρού, που είναι σε καθημερινή βάση στις προπονήσεις των παιδιών. Εξίσου σημαντική είναι η παρουσία του φροντιστή της ομάδας, του Αλέκου Γεωργαλάκη, ενός ανθρώπου που είναι αφοσιωμένος στην ομάδα και μας παρέχει ότι χρειάζεται από την πρώτη ομάδα, την Ένωση Θύελλα Καμίνια και την Ακαδημία. Επίσης πολύ σημαντικό είναι και το γεγονός ότι οι γονείς ανταποκρίνονται και στηρίζουν αυτή την προσπάθεια και θέλω να τους πω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ εκ μέρους της ομάδας. Είναι σημαντικός ο τρόπος που βοηθάνε και στηρίζουν ώστε να έχουμε συνεχώς καινούργια παιδιά, παρά το γεγονός, ότι σε σχέση και με το κόστος οικονομικά τα πράγματα είναι σε μία δύσκολη φάση για όλους τους ανθρώπους. Παρόλα αυτά οι άνθρωποι επειδή κάνουμε κάτι καλό και τους προσφέρουμε κάτι ποιοτικό δείχνουν μία τέτοια ανταπόκριση προς την ομάδα, που είναι άξια συγχαρητηρίων.

Εκτός από τα πρωταθλήματα υποδομής της ΕΠΣΧ η Ακαδημία κατά καιρούς συμμετέχει και σε άλλα τουρνουά.
Είναι πολύ σημαντικό να πούμε ότι πέρσι για πρώτη φορά πήγαμε στο Ηράκλειο, πήγαμε στη μνήμη του Πέτρου Βουζουνεράκη σε ένα τουρνουά στην Ιεράπετρα και πήγαμε και σε τουρνουά στην Αθήνα. Επίσης κάνουμε συνεργασίες με σχολεία του Ακρωτηρίου και με τους Πολιτιστικούς Συλλόγους του Ακρωτηρίου. Για παράδειγμα τα Χριστούγεννα τα παιδιά της ομάδας μας έφεραν βιβλία για να επανδρωθεί η δανειστική βιβλιοθήκη του Πολιτιστικού Συλλόγου Καθιανών. Όλα αυτά τα πράγματα δείχνουν ότι δεν είναι μόνο το ποδόσφαιρο αυτό που μας ενδιαφέρει. Τα Χριστούγεννα, όπως το ίδιο έγινε και το Πάσχα, μαζέψαμε τρόφιμα για το "Κύτταρο Χαλέπας". Αυτή τη στιγμή οι δράσεις του Πανακρωτηριακού δεν εστιάζονται μόνο στο ποδόσφαιρο και αυτό είναι πολύ σημαντικό, γιατί στα παιδιά πρέπει να δώσουμε πολλά πράγματα. Δεν είναι μόνο το ποδόσφαιρο. Μέσα από το ποδόσφαιρο μπορούμε να γίνουμε και καλύτεροι άνθρωποι.

Έχουν σημασία το αποτέλεσμα και οι τίτλοι σε αυτές τις ηλικίες ή δεν πρέπει να δημιουργούνται πιέσεις στα παιδιά από τόσο μικρή ηλικία;
Αυτό που θαυμάζω αυτή την στιγμή στην Ακαδημία του Πανακρωτηριακού είναι αυτό ακριβώς. Ότι δεν υπάρχει καθόλου πίεση, γιατί τα παιδιά νομίζω γενικότερα ότι στη ζωή τους πιέζονται. Οπότε δεν θα ήταν σωστό όταν τα παιδιά έρχονται εδώ να τους δημιουργούμε πίεση για το αποτέλεσμα, για τη νίκη και για τον πρωταθλητισμό. Είναι λάθος αυτό το πράγμα. Εγώ αυτό που έχω δει είναι ότι όταν τα παιδιά τα αφήσεις να εκφραστούνε, όπως γινόταν παλιά στις αλάνες, γιατί είναι σε μία διαδικασία συνεχούς καθοδήγησης σε όλους τους τομείς, στο σχολείο, στο φροντιστήριο, στα ιδιαίτερα που κάνουν, τα πράγματα είναι καλύτερα. Είναι καλό τα παιδιά να τα αφήσουμε να εκφράζονται και να μην παρεμβαίνουμε όσο γίνεται εμείς στη διαδικασία. Να τα καθοδηγούμε, να τα συμβουλεύουμε ναι, αλλά να τα αφήνουμε και να εκφράζονται και μέσα από αυτό έρχεται και το αποτέλεσμα. Δεν είναι τυχαίο ότι πέρσι τα Τζούνιορ μας έφτασαν σε ένα τελικό, φέτος πήγαν ξανά στα τελικά, όπως και οι Προπαίδες μας. Δηλαδή έρχεται και το αποτέλεσμα όταν κάνεις δουλειά σε βάθος με υπομονή και σωστά.

Κάθε φίλαθλος σε κάθε ομάδα θέλει να βλέπει να αγωνίζονται κατά κύριο λόγο ντόπια παιδιά. Είναι ο στόχος και του Πανακρωτηριακού αυτός; Να στελεχώνεται η πρώτη ομάδα κατά κύριο λόγο από παιδιά που προέρχονται από την Ακαδημία της;
Νομίζω ότι μετά την περσινή μας περιπέτεια που καταφέραμε τελευταία αγωνιστική η ομάδα να παραμείνει στην κατηγορία, με δικά μας παιδιά, που ήταν μία δύσκολη και επώδυνη διαδικασία για όλους μας, φέτος το σκεπτικό και το πλάνο άλλαξε και είπαμε αυτά τα παιδιά να τα στηρίξουμε, ώστε μέσα από την προσθήκη έμπειρων και ικανών ποδοσφαιριστών να αποκτήσουν και τις εμπειρίες, αλλά να έχουν και τις βοήθειες, ώστε ο Πανακρωτηριακός να μην περάσει αυτό που πέρασε την περσινή χρονιά. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτή την στιγμή στο ρόστερ του Πανακρωτηριακού που είναι 22 ποδοσφαιριστές, οι 14 είναι παιδιά που έχουν βγει από την ομάδα του Πανακρωτηριακού. Αυτό τα λέει όλα. Το ότι ο Πανακρωτηριακός αυτή τη στιγμή πρωταγωνιστεί είναι κάτι που πρέπει να μας κάνει πολύ περήφανους όλους, γιατί πραγματικά είναι ένας συνδυασμός δύσκολος, γιατί αρκετά μας έχουν κατακρίνει ότι η ομάδα αλλοιώθηκε, αλλά η πραγματικότητα δείχνει κάτι άλλο. Ότι αυτή τη στιγμή και στην ενδεκάδα μας, αλλά και στο δυναμικό της ομάδας είναι παιδιά που είναι κατά κύριο λόγο από το Ακρωτήρι.

Υπάρχουν προοπτικές μέσα από την Ακαδημία να αναδειχθούν ποδοσφαιριστές ώστε να συνεχίσουν οι ομάδες του Ακρωτηρίου να έχουν έντονο το ντόπιο στοιχείο;
Νομίζω ότι αν δεν καταφέρουμε αυτό το πράγμα, δηλαδή ο Πανακρωτηριακός και η Ένωση Θύελλα Καμίνια να αποτελούνται και να στηρίζονται από δικά τους παιδιά είναι σαν να ακυρώνουμε όλη αυτή την προσπάθεια που κάνουμε στην υποδομή μας. Αυτά τα παιδιά θα πρέπει να τα υποστηρίξουμε, αυτός πρέπει να είναι ο στόχος μας, να τα αναδείξουμε και όπως κάνουν πάρα πολλές ομάδες οι τίτλοι να έρχονται μέσα από τα δικά μας παιδιά. Αυτό βέβαια θέλει χρόνο, θέλει υπομονή. Δεν είναι κάτι που μπορεί να γίνει από τη μία στιγμή στην άλλη. Αλλά δεν είναι τυχαίο ότι δικά μας παιδιά αυτή τη στιγμή έχουν πάει για παράδειγμα στον Πλατανιά, ή άλλες ομάδες ενδιαφέρονται για τα δικά μας παιδιά. Το σημαντικό είναι εμείς να αναδείξουμε τα δικά μας παιδιά και να στηριχτούμε σε αυτά.

Πανακρωτηριακός, από τη "μάχη" της σωτηρίας στη "μάχη" του τίτλου

Πέρσι ο Πανακρωτηριακός σώθηκε την τελευταία αγωνιστική και φέτος διεκδικεί με αξιώσεις τον τίτλο. Τι άλλαξε μέσα σε λίγους μήνες;
Όταν μου ζητήθηκε πέρσι να μπω ενεργά και να βοηθήσω την πρώτη ομάδα του Πανακρωτηριακού από το πόστο του γενικού αρχηγού είδα ότι αυτή η ομάδα μπορεί να πετύχει τον στόχο. Όχι πως ήταν εύκολο, γιατί ήταν μία δύσκολη διαδικασία. Είχαμε κατά μέσο όρο κάτω από 20 χρονών τα περισσότερα παιδιά στην ενδεκάδα μας. Ήταν κάτι πολύ δύσκολο. Οπότε μου ζητήθηκε να συμβάλω και να βοηθήσω στο να ενισχύσουμε την πρώτη ομάδα, γιατί χρειαζόταν αυτό. Εγώ απευθύνθηκα στον αγαπητό Μανόλη Σβουράκη, που τον ενδιέφερε περισσότερο το κομμάτι της Ακαδημίας και προσπάθησα να του πω ότι είναι καλό και για την πρώτη ομάδα του Πανακρωτηριακού να έχει έναν ρόλο πρωταγωνιστικό. Δεν μπορεί να είμαστε πιο πολύ στο κομμάτι της Ακαδημίας και να υστερούμε στην πρώτη ομάδα, ή στην Ένωση Θύελλα Καμίνια. Οπότε ο αγαπητός φίλος Μανόλης Σβουράκης ανταποκρίθηκε σε αυτό. Κάναμε κάποιες προσθήκες τον Δεκέμβριο, η ομάδα δυνάμωσε, οργανωθήκαμε καλύτερα και μέσα από αυτό, έστω και την τελευταία αγωνιστική, μέσα από πολύ μεγάλη προσπάθεια από το τεχνικό επιτελείο, από τη διοίκηση, τους ποδοσφαιριστές και από τους φίλους της ομάδας, καταφέραμε και σωθήκαμε. Όταν τελείωσε αυτή η διαδικασία, που ήταν πολύ επώδυνη και δύσκολη, γιατί υπήρχε πολύ μεγάλη πίεση, είπαμε να σχεδιάσουμε την επόμενη μέρα και να μη μας βρει αυτή να παλεύουμε για την σωτηρία. Ο αγαπητός φίλος Μανόλης μπήκε μπροστά, είπε ότι διαθέτω αυτό το ποσό για να είναι η ομάδα πρωταγωνίστρια. Δεν βάλαμε σαν στόχο το πρωτάθλημα. Είπαμε να φτιάξουμε μία ομάδα, που να έχει έναν πρωταγωνιστικό ρόλο κι αν προκύψει καλώς, αλλά δεν ήταν αυτοσκοπός το πρωτάθλημα. Μέχρι στιγμής έχουμε καταφέρει να είμαστε μέσα στον στόχο που είχαμε βάλει από το καλοκαίρι. Και η αλήθεια είναι πως το μπάτζετ της ομάδας, είναι πολύ μικρότερο από αυτό που ορισμένοι φαντάζονται....

Υπάρχει κάποιο πλάνο ώστε η ομάδα τα επόμενα χρόνια να κάνει το παραπάνω βήμα;
Αυτό που μου αρέσει αυτή τη στιγμή που βρίσκομαι στον Πανακρωτηριακό και συμμετέχω και ως προπονητής της ακαδημίας και από το πόστο του γενικού αρχηγού στην 1η ομάδα, είναι αυτό ακριβώς, ότι η ομάδα δεν βλέπει το σήμερα, βλέπει το αύριο. Αυτό που συνέβη με τον Πανακρωτηριακό όταν ανήλθε στη Δ' Εθνική, που ήταν μία σημαντική και αξιόλογη προσπάθεια αλλά όταν η ομάδα βρέθηκε στην Α' Κατηγορία τα πράγματα ήταν πολύ πιο δύσκολα, συνέβη γιατί δεν ήμασταν έτοιμοι. Οπότε όταν δεν είσαι έτοιμος το επόμενο βήμα θα σε βρει με δυσκολίες. Αυτή τη στιγμή νομίζω ότι το πλάνο υπάρχει στο να φτάσουμε στον στόχο, μετά από 2-3 χρόνια. Δεν ξέρω αν θα συμβεί φέτος η ομάδα να πάρει το πρωτάθλημα. Εμείς αν πάρουμε το πρωτάθλημα θα συμμετέχουμε κανονικά. Δεν ξέρω αν θα είμαστε εμείς αυτοί που θα τερματίσουμε πρώτοι, αλλά το σημαντικό είναι, είτε είμαστε πρωταθλητές, είτε δεν είμαστε, αυτό που έχουμε βάλει ως βάση να έχει συνέχεια. Πιστεύω πάρα πολύ στον άνθρωπο που αυτή τη στιγμή στηρίζει την προσπάθεια αυτή, όπως και στους ανθρώπους που είναι κοντά στην ομάδα και την στηρίζουν. Γιατί ο αγαπητός Μανόλης Σβουράκης κάποιοι θεώρησαν ότι ήρθε για να φύγει. Εγώ αυτό που έχω να πω είναι ότι ο Μανόλης ήρθε για να μείνει και νομίζω ότι με τον Μανόλη κοντά στην ομάδα ο Πανακρωτηριακός έχει μέλλον, προοπτική και μπορεί με αισιοδοξία να κοιτάζει το αύριο.

Είναι η ομάδα έτοιμη αυτή τη στιγμή για να κάνει το παραπάνω βήμα σε περίπτωση που έχει αίσια κατάληξη η φετινή προσπάθεια;
Νομίζω ότι έτσι όπως είμαστε αυτή τη στιγμή, όχι. Να είμαστε ειλικρινείς. Δεν έχουμε δηλαδή την υποδομή που χρειάζεται μία κατηγορία όπως είναι η Γ' Εθνική. Όμως υπάρχουν οι προϋποθέσεις στο να φτάσουμε σε αυτό. Δεν είναι κάτι που θα το αφήσουμε, γιατί αν προκύψει είναι καλό να το διεκδικήσουμε και μέσα από αυτό να οργανωθούμε και να γίνουμε καλύτεροι για το επόμενο, μεγάλο βήμα. Είδαμε όμως και τον Πλατανιά και τον ΑΟΧ και πρόσφατα τον Κισσαμικό, ότι στο ποδόσφαιρο, στον αθλητισμό και στη ζωή τίποτα δεν είναι δύσκολο όταν είσαι οργανωμένος και μέσα από αυτό προσπαθείς να πετύχεις τον στόχο που βάζεις. Για την Κίσσαμο αυτό που συνέβη, αλλά και για όλο το Νομό είναι κάτι σπουδαίο. Γιατί όχι και το Ακρωτήρι τα επόμενα χρόνια;

Τι έπαιξε ρόλο και παρά το γεγονός ότι η ομάδα δεν ξεκίνησε καλά στον όμιλο τίτλου πλέον είναι στην κορυφή και διεκδικεί με αξιώσεις τον τίτλο;
Ήμασταν μία ομάδα καινούργια και αυτή η ομάδα ήθελε χρόνο. Καταφέραμε και συνειδητοποιήσαμε ότι δεν αρκεί να πάρεις έναν ή δύο καλούς ποδοσφαιριστές για να πρωταγωνιστήσεις, ή να έχεις έναν καλό προπονητή, ή να έχεις έναν άνθρωπο που διαθέτει χρήματα, αυτό δεν φτάνει. Αυτό λοιπόν που άλλαξε είναι το ότι όλοι σκύψαμε πάνω από την ομάδα και αυτό έχει να κάνει με τη διοίκηση, με το τεχνικό επιτελείο και έχει να κάνει με τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές, γιατί όταν έρχεσαι σε ένα καινούργιο περιβάλλον και συναντάς καινούργια πράγματα χρειάζεσαι χρόνο. Εμείς νομίζω ότι μετά τον Δεκέμβριο εντοπίσαμε τις αδυναμίες και τα λάθη μας και μέσα από αυτό κάναμε μία κοινή προσπάθεια, στην οποία συνέβαλαν όλοι οι παράγοντες, και η διοίκηση και ο προπονητής (σ.σ. Βασίλης Παπαδάκης) με τον βοηθό του (σ.σ. Γιώργος Ζερβουδάκης) και οι ποδοσφαιριστές και αυτό φάνηκε μέσα στο γήπεδο και αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε να διεκδικούμε με τις υπόλοιπες ομάδες το πρωτάθλημα.

Ο κόσμος του Ακρωτηρίου στηρίζει αυτή την προσπάθεια;
Αυτό που μου αρέσει είναι ότι πλέον στο γήπεδό μας, που έχουν αλλάξει πάρα πολλά πράγματα, έρχονται οι γονείς με τα παιδιά τους. Κάναμε φέτος μία καινούργια προσπάθεια ώστε τα παιδιά της Ακαδημίας να συνοδεύουν την πρώτη μας ομάδα πριν από το παιχνίδι, όπως και την αντίπαλη ομάδα. Σε αυτό το κομμάτι λοιπόν υπήρξε πολύ μεγάλη ανταπόκριση. Ο κόσμος είναι κοντά, εγώ προσωπικά είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος από την στήριξη που παρέχει. Για παράδειγμα στο εκτός έδρας παιχνίδι με τον Μινώταυρο είχαμε πάρα πολύ κόσμο, σε ένα ντέρμπι πρωτοπόρων. Επίσης ένα πολύ σημαντικό κομμάτι είναι ότι οι άνθρωποι που έρχονται στο γήπεδο να παρακολουθήσουν το παιχνίδι έχουν μία κόσμια συμπεριφορά, μία συμπεριφορά τέτοια που δείχνει μία άλλη νοοτροπία και την προσπάθεια αλλαγής που κάνει η ομάδα στο να πάμε στο γήπεδο και να απολαύσουμε το παιχνίδι που λέγεται ποδόσφαιρο. Είναι πάρα πολύ σημαντικό, γιατί αν έχετε δει την φιλοξενία μας προς τις ομάδες, τους διαιτητές, τους παρατηρητές, προς τους φιλάθλους της αντίπαλης ομάδας, είτε χάσουμε, είτε κερδίσουμε τελειώνει ένα παιχνίδι και είναι όλα καλά. Είναι σημαντική η εικόνα που βγάζει η ομάδα στην ουσία και όχι στο να λέμε λόγια, στο πόσο προσπαθεί στην πράξη να αλλάξει προς το καλύτερο.

Το κομμάτι Ένωση Θύελλα Καμίνια

Η Ένωση Θύελλα Καμίνια αποτελεί το... σκαλοπάτι για να βρεθούν οι ποδοσφαιριστές της Ακαδημίας κάποια στιγμή στην πρώτη ομάδα του Πανακρωτηριακού;
Όταν έγινε το 1991 ο Πανακρωτηριακός αυτός ήταν ο στόχος. Η Ένωση Θύελλα Καμίνια να αποτελεί τον προθάλαμο ώστε τα παιδιά να προετοιμάζονται για την πρώτη ομάδα του Πανακρωτηριακού. Αυτό στην πορεία του χρόνου χάθηκε και αυτό ήταν ένα μεγάλο λάθος. Για πολλά χρόνια δηλαδή η ΕΘΚ δεν είχε αυτόν τον ρόλο. Ακόμα και τώρα προσπαθεί να βρει τον βηματισμό της. Δηλαδή νομίζω ότι η επόμενη χρονιά θα είναι αυτό που πραγματικά θέλουμε να είναι η ΕΘΚ για τον Πανακρωτηριακό. Οι άνθρωποι όταν έκαναν αυτή την προσπάθεια αυτό ακριβώς οραματίστηκαν. Όχι να παίζουν παιδιά που δεν κάνουν προπόνηση και παιδιά που είναι μίας ηλικίας προχωρημένης. Όχι ότι ο έμπειρος δεν χρειάζεται. Αλλά δεν μπορείς να βασίζεσαι σε αυτό και να μην βγάζεις παιδιά που να είναι έτοιμα για την πρώτη ομάδα του Πανακρωτηριακού. Οπότε αυτή τη στιγμή η Ένωση Θύελλα Καμίνια, που και αυτή είναι σε μία δύσκολη κατάσταση, προσπαθεί να μείνει στην κατηγορία, αλλά νομίζω ότι θα τα καταφέρουμε, γιατί η ομάδα είναι καλή και είμαστε σε καλό δρόμο αυτή τη στιγμή. Νομίζω ότι η επόμενη χρονιά θα είναι και γι' αυτή την ομάδα πολύ σημαντική. Κάποιοι άνθρωποι που δεν ζουν ήθελαν αυτή την ομάδα να είναι για τα 18χρονα, τα 19χρονα και τα 20χρονα παιδιά. Τα πρώτα χρόνια έτσι ήταν. Για παράδειγμα ο Λυχνάκης, που αυτή τη στιγμή είναι ο αρχηγός μας, μέσα από αυτή την ομάδα προέκυψε, όπως και ο Τερεζάκης. Οπότε νομίζω ότι εκ των πραγμάτων θα ξαναγυρίσουμε από εκεί που ξεκινήσαμε και θα είναι η Ένωση Θύελλα Καμίνια αυτό που θέλουμε όλοι, δηλαδή μία ομάδα νεανική, που τα παιδιά θα παίζουν ποδόσφαιρο και θα το χαίρονται και γιατί όχι να έχει και πρωταγωνιστικό ρόλο στη Β' Κατηγορία; Νομίζω ότι μπορούμε να το έχουμε και αυτό.

Για να ανταπεξέλθουν όμως τα νεαρά παιδιά στις δυσκολίες μίας κατηγορίας, όπως η Β' ΕΠΣΧ, δεν χρειάζονται και την βοήθεια κάποιων έμπειρων παικτών;
Ναι, απλώς εμείς είχαμε χάσει ας πούμε το μέτρο. Κυριαρχούσε η εμπειρία, η νοοτροπία του δεν κάνω προπόνηση και αυτό δεν ήταν σωστό. Το ζητούμενο είναι το πώς και ο έμπειρος με τον νέο θα μπορούν να συνυπάρχουν μέσα από μία κοινή φιλοσοφία και για έναν κοινό στόχο. Όχι επειδή είμαι έμπειρος δεν κάνω προπόνηση και παίζω, ή επειδή είμαι νεαρός και είμαι καλός ας πούμε, το πρότυπό μου που είναι ο έμπειρος δεν μου δείχνει ότι πρέπει να κάνω προπόνηση. Οπότε η εμπειρία είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό και για την Ένωση Θύελλα Καμίνια. Το θέμα είναι να παντρέψουμε την εμπειρία και τα νιάτα και μέσα από αυτό να βγει ένα καλό αποτέλεσμα. Με σωστή σκέψη δηλαδή.

Το κεφάλαιο ΜΟΒΙΑΚ
Βλέπουμε με τον ερχομό της ΜΟΒΙΑΚ και του Μανόλη Σβουράκη μία βελτίωση της ομάδας σε όλα τα επίπεδα.
Εγώ επειδή είμαι γέννημα-θρέμμα αυτής της ομάδας δεν θέλω να αδικήσω όλους εκείνους τους ανθρώπους που εδώ και πάρα πολλά χρόνια ο καθένας με το δικό του τρόπο έβαλε ένα λιθαράκι σε αυτό που είναι σήμερα ο Πανακρωτηριακός και η Ένωση Θύελλα Καμίνια. Γιατί συνήθως οι άνθρωποι είναι αχάριστοι και αγνώμονες προς αυτούς που έχουν κάνει πράγματα. Κι επειδή εγώ έζησα από κοντά πολλά πράγματα που έγιναν στο Ακρωτήρι, από την δεκαετία του '80 μέχρι σήμερα, θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που έχουν συνδράμει και έχουν βοηθήσει. Σε ότι έχει να κάνει με τον Μανόλη Σβουράκη και τη ΜΟΒΙΑΚ εγώ είχα την τύχη ερχόμενος στην ομάδα να τον γνωρίσω. Θέλω να πω δύο χαρακτηριστικά για τον φίλο Μανόλη, το ένα είναι ότι αγαπάει τον Πανακρωτηριακό και αγαπάει και το ποδόσφαιρο. Έχει μία τέτοια αγνότητα που δεν την συναντάς, όπως επίσης ως μη άνθρωπος του ποδοσφαίρου έχει τόσο σωστή σκέψη για το ποδόσφαιρο, που εγώ από την πρώτη στιγμή που βρέθηκα μαζί του και μίλησα πίστεψα σε αυτό που θέλει να κάνει στον τόπο, που ταυτίστηκα αμέσως. Δηλαδή ήταν σαν να εκπληρωνότανε όλα μου τα όνειρα από τη δεκαετία του '80 μέχρι σήμερα στο πρόσωπο του Μανόλη. Αυτή τη στιγμή λοιπόν ο Μανόλης Σβουράκης είναι ένα σημαντικό κεφάλαιο, όχι μόνο για τον Πανακρωτηριακό, αλλά και για το χανιώτικο ποδόσφαιρο. Η συμβολή του είναι τεράστια, γιατί ένας λόγος που ο Πανακρωτηριακός δεν είχε την εξέλιξη που θα έπρεπε να έχει ήταν επειδή έκανε ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω, γιατί δεν υπήρχε ο άνθρωπος εκείνος που θα πάρει στις πλάτες του την ιδέα και θα αναλάβει και το οικονομικό. Υπήρχαν παλινδρομήσεις. Αυτή τη στιγμή ο Μανόλης Σβουράκης έχει μπει μπροστά, αυτό που κάνει το πιστεύει και το αγαπάει πάρα πολύ. Είμαστε τυχεροί, εγώ νιώθω ευτυχής, πάνω απ' όλα που είναι φίλος, αλλά επειδή το ποδόσφαιρο είναι η ζωή μου και αυτή τη στιγμή συμβάλει τα μέγιστα θέλω να του πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλα όσα έχει κάνει για εμάς, η ΜΟΒΙΑΚ και η οικογένεια Σβουράκη.

Ποιο είναι το πλάνο που έχει για την ομάδα ο κ. Σβουράκης:
Ο αγαπητός φίλος αυτό που έχει πει σε όλους εμάς είναι ότι ο Πανακρωτηριακός και του χρόνου, ανεξάρτητα από το που θα τερματίσει, θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Είναι πολύ σημαντικό. Θέλουμε να κρατήσουμε τα παιδιά που έχουν έρθει κι αν χρειαστεί να κάνουμε και κάποιες προσθήκες, αλλά όχι πολλές προσθήκες. Είναι πολύ σημαντικό το ότι έχει βάλει σαν στόχο να βελτιώσουμε και το γήπεδο, δηλαδή μία κερκίδα, ένα σκέπαστρο. Έχουν γίνει κάποια βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Δηλαδή μπορεί η επόμενη χρονιά να μας βρει με αυτό. Επίσης πολύ σημαντικό είναι ότι με την αύξηση των παιδιών χρειαζόμαστε έναν χώρο επιπλέον, γιατί μετά από λίγο νομίζω ότι δεν θα χωράμε και νομίζω ότι και το επόμενο βήμα είναι στη σκέψη. Αλλά επειδή ο Μανόλης Σβουράκης μιλάει για συλλογική προσπάθεια, για οικογένεια, μιλάει δηλαδή για έννοιες πολύ σημαντικές για να μπορείς να φτάσεις σε έναν στόχο, νομίζω ότι αργά ή γρήγορα αυτό που οραματίζεται και θέλει θα προκύψει. Γιατί είναι κάτι που καθημερινά το βιώνει και το ζει. Οπότε δεν νομίζω ότι και για τον Μανόλη και για την ομάδα μας και για όλους αυτούς που αυτή τη στιγμή βρίσκονται κοντά στον Πανακρωτηριακό και μόνο το γεγονός ότι υπάρχουν εδώ 300-350 άνθρωποι και αθλούνται και μέσα από αυτό μυούνται σε αξίες, τι καλύτερο από αυτό. Αυτή τη στιγμή το γήπεδό μας είναι ένας χώρος όπου υπάρχει ζωή και δίνουμε μηνύματα.

• Προηγούμενο
• Επόμενο